Dikili No-Border Camp 2008: Call for Dikili -- Greek

Κάλεσμα για noborder camp στο DIKILI κοντά στο Izmir της Τουρκίας

Ο παραθεριστικός και ιστιοπλοϊκός παράδεισος του Αιγαίου Πελάγους, ανάμεσα στα ελληνικά νησιά και τα τουρκικά παράλια, έγινε γνωστός ως πέρασμα από τη δεκαετία του 80. Πολλοί άνθρωποι ξέφυγαν από τις διώξεις της στρατοκρατικής τουρκικής κυβέρνησης κατά τη δεκαετία του 80 χρησιμοποιώντας αυτό το πέρασμα. Ως εξωτερικό σύνορο στην περίμετρο της Ευρώπης φρούριο για την ανεπιθύμητη μετανάστευση, η περιοχή έχει μετατραπεί σε εφιάλτη για τους ανθρώπους που επιζητούν να εισέλθουν στην Ευρώπη. Δύο είναι οι κυριότεροι δρόμοι για τους ανθρώπους που έρχονται από το Ιράκ, το Ιράν και το Αφγανιστάν ή από την Αφρική, κυρίως τη Σομαλία και το Σουδάν: ο χερσαίος δρόμος διασχίζει τα σύνορα ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα ή την Τουρκία και τη Βουλγαρία, ο άλλος είναι ο θαλάσσιος δρόμος, τα παράλια του Αιγαίου.

Η απόσταση μεταξύ της ακτής δίπλα στο Izmir και τα ελληνικά νησιά είναι μόνο λίγα ναυτικά μίλια. Ιδίως κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών, οι μετανάστες χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη διαδρομή που διαρκεί μία με δύο ώρες. Τα ψαράδικα και παραθεριστικά χωριά Kusadasi, Seferihisar, Cesme, Karaburun και Dikili ειναι τα σημεία επιβίβασης για το επικίνδυνο αυτό πέρασμα.

Το ελληνικό Λιμενικό Σώμα επιτελεί το καθήκον της προστασίας των συμφερόντων των χωρών μελών της ΕΕ ελέγχοντας τη μετανάστευση του νεαρού, ειδικευμένου, πειθαρχημένου αλλά φτηνού εργατικού δυναμικού. Με κάθε τρόπο και μέσο το Λιμενικό προσπαθεί να αποτρέψει κάθε είσοδο και αποβίβαση στο ελληνικό έδαφος: αναποδογυρίζοντας βάρκες με «λάθος φορτίο», επανωθώντας βάρκες πίσω στην τουρκική πλευρά των θαλάσσιων συνόρων, εγκαταλείποντας ανθρώπους σε ακατοίκητα νησιά χωρίς νερό, εξωθώντας βάρκες στην ανοικτή θάλλασα για να αποτρέψει την επιστροφή, ασκώντας φυσική βία. Χρησιμοποιώντας ακόμα και πυροβόλα όπλα.

Οι ανεπιθύμητοι αιτούντες άσυλο πετιούνται από την μια μεριά στην άλλη από τις ελληνικές και τουρκικές αρχές. Καμιά πλευρά δεν θέλει να είναι υπεύθυνη γι αυτούς. Σε πόλεις όπως το Izmir οι μετανάστες που περιμένουν την ευκαιρία να φύγουν για την Ευρώπη έχουν δημιουργήσει κοινότητες κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Στην Ελλάδα οι ανεπιθύμητοι αιτούντες άσυλο κρατούνται φυλακισμένοι και απελαύνονται. Στην Τουρκία - ελλείψει ξεκάθαρης νομικής πρόβλεψης – κρατούνται σε «ξενώνες αλλοδαπών» για ακαθόριστο χρονικό διάστημα και πρέπει να περιμένουν επίσης μέχρι να εκδιωχθούν.

Ο κακός καιρός κάνει τη μεταφορά ευκολότερη, εμποδίζοντας την αποβίβαση να γίνει αντιληπτή από τις τοπικές λιμενικές αρχές. Από την άλλη μεριά, ο κακός καιρός σημαίνει κίνδυνο για τις υπερφορτωμένες βάρκες. Κάποιες αναποδογυρισμένες βάρκες αναφέρονται συχνά στις ειδήσεις κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Οι άνθρωποι συχνά δεν ξέρουν κολύμπι και διασώζονται από ψαράδες ή το τουρκικό λιμενικό. Για κάποιους από αυτούς είναι αργά για κάθε βοήθεια. Οι ντόπιοι συχνά περισυλλέγουν πτώματα από τις ακτές. Επίσημες πηγές αναφέρουν 82 νεκρούς και 102 αγνοούμενους το 2007 και 20 νεκρούς και 53 αγνοούμενους το 2006 στην περιοχή του Αιγαίου. Το fortresseurope.blogspot.com υπολογίζει 410 νεκρούς και 402 αγνοούμενους από το 1994 μέχρι σήμερα. Αυτοί οι αριθμοί πρέπει να θεωρούνται μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

Η ανυπαρξία κάποιας νόμιμης εισόδου στην Ευρώπη για τους αιτούντες άσυλο παράγει μια ολόκληρη αγορά υπηρεσιών παράνομης διακίνησης, μια ευημερούσα επιχειρηματική δραστηριότητα στα σύνορα της ΕΕ. Τα κλειστά σύνορα έχουν δημιουργήσει την αγορά και ταυτόχρονα έχουν «ποινικοποιήσει» τους παράγοντες αυτής της αγοράς. Δρακόντειες ποινές κατά των «διακινητών» όπως τους ονομάζει το καθεστώς των συνόρων, αυξάνουν τις τιμές για τη διακίνηση από τη μια μεριά και την κάνουν πιο ελκυστική από την άλλη κάνοντας επίσης την ασφαλή άφιξη στον επιθυμητό προορισμό αδύνατη.

Η μετανάστευση από περιοχές που έχουν εξαθλιωθεί, λεηλατηθεί και γίνει αβίωτες λόγω πολέμων ή/και βιομηχανικής παραγωγής (ηλεκτρονικά ήδη/κλωστουφαντουργικά προϊόντα/ πρώτες ύλες), είναι ένας τρόπος εναντίωσης στην παγκόσμια τάξη. Η διαμαρτυρία μας αποσκοπεί στη υποστήριξη των ανθρώπων που έχουν διαλέξει αυτό το δύσκολο και επικίνδυνο μονοπάτι.

ανταλλαγή εμπειρίας και γνώσης ανάμεσα σε ανθρώπους που εμπλέκονται, επηρεάζονται, ενδιαφέρονται για την μετανάστευση

το κύριο ζήτημα είναι πως να αποτρέψουμε τους όλο και περισσότερους θανάτους στα σύνορα
να αυξήσουμε το ενδιαφέρον του κοινού στην Τουρκία και την Ευρώπη για την κατάσταση των μεταναστών

Ευελπιστούμε για τη συμμετοχή σας, τη συνεργασία και τη συμμετοχή στα εργαστήρια

Για περισσότερες πληροφορίες και ερωτήσεις:

dikili2008-inirkampi@hotmail.com